Een enkel breken, waar heb je t over.. de wereld vergaat toch niet? Of toch?
Het hinkelen met krukken vind mn andere enkel en knie en mn beide handen/polsen niet fijn en daar ontstaat dan ook een overbelastig. Marjolijn bied uitkomst: ze regelt een rolstoel zodat ik in ieder geval buiten nog een kant uit kan. Binnen in de camper blijft t bij hinkel-knie. Gelukkig zijn er niet al te veel opstapjes. En kom ik zo de eerste nacht door. De honden zijn altijd zo enthousiast en denken dat het een soort spel is, ze willen meedoen.. dat het zeer doet als ze tegen mn voet opspringen snappen ze niet. Mart vind t geen doen zo, en gaat kijken of er plek bij de cp van Alfonzo is, op de grens van Chipiona en San Lucar de Barrameda. Alfonzo is blij verrast ons weer te zien. Er is plek genoeg .. er zijn plekken op d diverse velden maar ook een aantal die afgeschermd zijn door een haag.. dat lijkt ons perfect.. zo hebben de honden veel ruimte.. en het is vlak bij zee. Alfonzo help mee om zowel de camper als de auto naar de cp te krijgen.
In mij is een hevige strijd gaande…. het niet kunnen lopen cq gaan en staan waar ik wil benauwd me behoorlijk, vliegt me zelfs naar de strot. Je overgeven aan gips en een rolstoel, hoe doe je dat? Oke, OMdenken! Wat kan wel: tekenen, boek lezen, naar de sterren en de maan kijken, het online programma van Inge Astrid: 10 x blijer volgen, aan het Bloeiender leven van Esther Foppen, tekenen en meer meedoen… de fotos van kleindochter Lana kijken die mij toegestuurd worden… en mij altijd blij maken 💞 fotos maken van de honden die op het strand dolle capriolen uithalen..
Mart neemt me mee in rolstoel naar het strand, even heerlijk uitwaaien, kijken hoe de honden spelen.. Mart gooit een schelp of steen ver weg en Leo haalt m weer op. Sam is aan het banjeren achter een zeemeeuw aan. Ik probeer de rolstoel iets meer richting water te rijden maar kom vast te zitten. … ik wil met mn voeten in de zee.. dat gaat niet, weer dat verzet, een soort van opgesloten gevoel komt boven, ja ik ben behoorlijk claustofibisch aangelegd, rustig blijven.. geen paniek.. makkelijker gezegd dan gedaan..
aan mn geestesoog verschijnt een humpback walvis, ik krijg een geruststellende knipoog .. en de woorden.. geef je over aan het ritme van de zee/oceaan ..
ja wij zijn met de camper een paar meter van de golfo de cadiz en de monding van de Guadalquivir op de grens van San Lucar de Barrameda en Chipiona.
14 november, voor controle naar het ziekenhuis.
Gips wordt er afgehaald, voet vluchtig bekeken door arts, en hup opnieuw gips erop, geen loopgips . Doorgaan met die anti trombose prikken . Wat een domper. Over 14 dagen terug, dan weer x-rays. Nog langer in die rolstoel 😦 met krukken lopen gaat moeilijk, mn andere enkel en knie zijn inmiddels overbelast.
Mart rijd een rondje langs de haven en boulevard van chipiona, om de domper wat te verzachten. hey de camper van Darinka en Marian 🙂 die camper is uit duizenden te herkennen aan hun mooie kenteken : myhome . Ze zijn er niet , ik krabbel wat op een briefje voor ze. Oh daar komen ze net aan. Helemaal blij om elkaar weer te zien 😄 Eind van de middag komen ze even langs voor borrel.
Palincinka from Darinka.. the best!
20 november: Na een kleine week van pijn en frustratie door te strak gips, en al bij kuit een inkeping gemaakt om daar de druk te verlichten, Een paar weken niet of nauwelijks slapen, afgelopen nacht een behoorlijke paniekaanval gehad.. dit gips ( inmiddels 3e) zit gewoon veel te strak, zijn mn tenen paars aan het worden. Dit hou ik niet nog een week vol! Off we go to hospital again.. Marjolijn heeft eea wat ik wil verwoorden vertaald naar het spaans. Gelukkig is het niet zo heel druk , na 2 uur wachten ben ik aan de beurt. Een aardige kundig arts, engels sprekend, die t begreep en al gelijk t gips afkeurde.. nwe foto’s , gips eraf en zou weer opnieuw in gips, waarop ik mn vraag of het verantwoord is om een lichtere kunststof variant … ja dat mag… moet je wel zelf betalen via orthopedia.. en nee nog niet belasten, niet lopen! prima! Gips er dus af! Wow wat een BEVRIJDING!!! YES!!!!!!!
LIeve vrienden die me aan alle kanten coachen en hulp aanbieden ( dank je wel Amy, Darinka, Det, Dorien, Joke, Marjolijn, Petra)! En alle lieve nu niet specifiek genoemde mensen die mij via fb zulke mooie lieve opbeurende berichten sturen!! Hartelijk dank!!!
Emergo, Ik ben weer boven !