Als een kind zo blij ;-)

Ken je dat.. als kind een beloning krijgen..

Vanmorgen vroeg vanaf San Pere Pescador naar ITV net buiten Figueras, het eerste keuringsstation net over de Spaanse grens.

We vinden het behoorlijk spannend, onze 27, bijna 28 jarige Whitewhaleonland camper door de keuring.

Vanwege C-19 mag er maar 1 persoon in de auto aanwezig zijn, ik vertel van Martin zijn ” gehoor” handicap , hij hoort alleen rechts en NIETS links. Ze beloven er rekening mee te houden. Vanaf een afstandje zie ik hoe hij de camper door de keuringsstraat laveert. En YES, de Whitewhaleonland is met vlag en wimpel geslaagd 😉 we krijgen een sticker, geldig tot maart 2023. Als een kind zo blij zijn wij 😁

La Valle- Figueras , todo un reto ( een behoorlijke uitdaging) en Vive la Vida

Donderdag 3 februari,

Na een rommelige nacht in La Valle, vertrekken we al vroeg richting España. Het is voor ons een spannende dag…. 15.00 ITV

Onderweg rijden we van wegwerkzaamheden naar wegwerkzaamheden, wegomleggingen, wegafzetting vanwege naar ongeval, en wederom wegwerkzaamheden. Time goes by.. very slowly 🤯🙈🤯

Uiteindelijk gaan we de grens met Spanje over.. phoehee, wat een verademing.

En nee, de 15.00 afspraak gaan we niet halen.

Wij zijn iig wel in Noord Spanje, en we zijn wel gelijk naar het ITV kantoor gegaan, ze zitten eigenlijk voor de komende 2 weken vol. Na uitleg dat wij voor deze keuring vanuit Hongarije komen, en het voor ons de enige en laatste mogelijkheid is, ging ze praten met haar collega, onze papieren mee.. en YES, ze schuiven ons er morgenochtend tussen. Om 9! Uur .

Met een gerust hart rijden we naar San Pere Pescador, een plaatsje waar wij vroeger vaak met de kids, boot en waterski’s/ wakeboards vakantie vierden. Het is er nu heerlijk stil.. en genieten van een prachtige zonsondergang😍

La Valle, nabij Brignoles

Woensdag 2 februari,

Van Italy naar la douce France,

Na een nacht vol sterren worden we vroeg gewekt door een grandioos mooi vogel-concert 🙂

Hoe kan je nog mooier wakker worden.. de zon komt op, zo adembenemend, met geen pen te beschrijven. Zoooo mooi.

Deze prachtige plek slaan wij op in ons hart en hopen hier weer terug te komen ❣️

Voor nu hebben wij de tijd niet aan onszelf, er staat voor donderdag middag een belangrijke afspraak in Spanje geplanned.. dus al vroeg gaan wij op pad. Onderweg zijn er veel wegwerkzaamheden.

Niet ver van de grens met France, nabij Ventimiglio, Zien we de eerste glimp van de zoveel bezongen mediterranee.

We rijden in France door tot Brignoles en zoeken daar een Cp op. Die vinden wij in la Valle. Een nieuwe CP, met alle voorzieningen qua water, afvoer, stroom. Kosten 10.50 euro ( plus een Europese kaart a 5 euro voor een jaar voor alle aangesloten CP)

Van Slovenië richting Italië, la vie es belle

Na een fijne stille nacht vertrekken we vroeg in de ochtend richting Italië.

Eerst nog even wat verse groente en brood halen, en zowaar scoor ik verse andijvie, Mart zn favoriete groente. Onze Sloveense camper-Vrienden Darinka en Marian zijn onderweg, doordat wij zoveel later dan geplanned vertrokken zijn ( planning was december) lopen wij ze nu mis, we gaan elkaar in France of, afhankelijk van Darinka haar broze gezondheid, in Spanje weerzien.

De weg naar Italië gaat redelijk voorspoedig en zonder problemen, France is nog even een brug te ver, dus we zoeken en vinden een fijne CP in Italie bij een mooi eco agri wijnlandgoed Torrazzetta

Het nuttige met het aangename verenigen😃

Maandag 31 januari.

Vanuit onze nieuwe woonplaats Alsómocsolád vertrekken wij richting Spanje.

Onze Whitewhaleonland, staat nog steeds op Spaans kenteken, en moet gekeurd worden. We hebben een afspraak voor donderdag 3 februari om 1500 uur.

Pal voor de Sloveense grens worden wij staande gehouden door de Hongaarse politie. Die trekken van alles uit hun kast om ons een ” boete” te laten betalen… tot ze begrijpen dat, ondanks wij nog met een Spaans kenteken rijden.. wij in Alsómocsolád wonen. Een van de 2 beambte is daar afgelopen zomer nog geweest, vind het een grandioos mooi en heel bijzonder dorp.. en wij mogen wij, zonder ” boete” doorrijden.

Via de app park4night vinden wij een CP in Zalec. Een CP waar het goed geregeld is! Er is water, en afvoeren afvalwater en stroom mogelijk. Sleutel voor electra en water etc; bij de receptie van het naastgelegen hotel. Je betaald een borg voor de sleutel, die krijg je bij inleveren weer terug.

Kosten voor de voorzieningen: GRATIS

Het is brrrr berekoud, dus wij zijn heel blij met wat extra stroom, een klein ventilator kacheltje staat nu aan in de berging (onder ons bed)

En ja we zouden het ook redden op de huishoudaccu’s, nu kunnen we wat makkelijker onze eerste nacht ingaan zonder stress van bevriezing waterleidingen en zo.

Life is good

Luctor et Emergo

Een enkel breken, waar heb je t over.. de wereld vergaat toch niet? Of toch?

Het hinkelen met krukken vind mn andere enkel en knie en mn beide handen/polsen niet fijn en daar ontstaat dan ook een overbelastig. Marjolijn bied uitkomst: ze regelt een rolstoel zodat ik in ieder geval buiten nog een kant uit kan. Binnen in de camper blijft t bij hinkel-knie. Gelukkig zijn er niet al te veel opstapjes. En kom ik zo de eerste nacht door. De honden zijn altijd zo enthousiast en denken dat het een soort spel is, ze willen meedoen.. dat het zeer doet als ze tegen mn voet opspringen snappen ze niet. Mart vind t geen doen zo, en gaat kijken of er plek bij de cp van Alfonzo is, op de grens van Chipiona en San Lucar de Barrameda. Alfonzo is blij verrast ons weer te zien. Er is plek genoeg .. er zijn plekken op d diverse velden maar ook een aantal die afgeschermd zijn door een haag.. dat lijkt ons perfect.. zo hebben de honden veel ruimte.. en het is vlak bij zee. Alfonzo help mee om zowel de camper als de auto naar de cp te krijgen.

In mij is een hevige strijd  gaande…. het niet kunnen lopen cq gaan en staan waar ik wil benauwd me behoorlijk, vliegt me zelfs naar de strot. Je overgeven aan gips en een rolstoel, hoe doe je dat? Oke, OMdenken! Wat kan wel: tekenen, boek lezen, naar de sterren en de maan kijken, het online programma van Inge Astrid: 10 x blijer volgen, aan het Bloeiender leven van Esther Foppen, tekenen en meer meedoen… de fotos van kleindochter Lana kijken die mij toegestuurd worden… en mij altijd blij maken 💞 fotos maken van de honden die op het strand dolle capriolen uithalen..



Mart neemt me mee in rolstoel naar het strand, even heerlijk uitwaaien, kijken hoe de honden spelen.. Mart gooit een schelp of steen ver weg en Leo haalt m weer op. Sam is aan het banjeren achter een zeemeeuw aan. Ik probeer de rolstoel iets meer richting water te rijden maar kom vast te zitten. … ik wil met mn voeten in de zee.. dat gaat niet, weer dat verzet,  een soort van opgesloten gevoel komt boven, ja ik ben behoorlijk claustofibisch aangelegd, rustig blijven.. geen paniek.. makkelijker gezegd dan gedaan.. 

aan mn geestesoog verschijnt een humpback walvis, ik krijg een geruststellende knipoog .. en de woorden.. geef je over aan het ritme van de zee/oceaan .. 

ja wij zijn met de camper een paar meter van de golfo de cadiz en de monding van de Guadalquivir op de grens van San Lucar de Barrameda en Chipiona.


14 november, voor controle naar het ziekenhuis. 

Gips wordt er afgehaald, voet vluchtig bekeken door arts, en hup opnieuw gips erop, geen loopgips . Doorgaan met die anti trombose prikken . Wat een domper. Over 14 dagen terug, dan weer x-rays. Nog langer in die rolstoel 😦  met krukken lopen gaat moeilijk, mn andere enkel en knie zijn inmiddels overbelast. 

Mart rijd een rondje langs de haven en boulevard van chipiona, om de domper wat te verzachten. hey de camper van Darinka en Marian 🙂 die camper is uit duizenden te herkennen aan hun mooie kenteken : myhome . Ze zijn er niet , ik krabbel wat op een briefje voor ze. Oh daar komen ze net aan. Helemaal blij om elkaar weer te zien 😄 Eind van de middag komen ze even langs voor borrel.

Palincinka from Darinka..  the best! 

20 november: Na een kleine week  van pijn en  frustratie door te strak gips, en al bij kuit een inkeping gemaakt om daar de druk te verlichten,   Een paar weken niet of nauwelijks slapen, afgelopen nacht een behoorlijke paniekaanval gehad.. dit gips ( inmiddels 3e) zit gewoon veel te strak, zijn mn tenen paars aan het worden.  Dit hou ik niet nog een week vol! Off we go to hospital again.. Marjolijn heeft eea wat ik wil verwoorden vertaald naar het spaans. Gelukkig is het niet zo heel druk , na 2 uur wachten ben ik aan de beurt. Een aardige kundig arts, engels sprekend, die t begreep en al gelijk t gips afkeurde.. nwe foto’s , gips eraf en zou weer opnieuw in gips, waarop ik mn vraag of het verantwoord is om  een  lichtere kunststof variant … ja dat mag… moet je wel zelf betalen via orthopedia.. en nee nog niet belasten, niet lopen!  prima! Gips er dus af! Wow wat een BEVRIJDING!!!  YES!!!!!!!  

LIeve vrienden die me aan alle kanten coachen en hulp aanbieden ( dank je wel Amy, Darinka, Det, Dorien, Joke, Marjolijn, Petra)! En alle lieve nu niet specifiek genoemde mensen die mij via fb zulke mooie lieve opbeurende berichten sturen!! Hartelijk dank!!!

Emergo,  Ik ben weer boven ! 

Chipiona, de zon schijnt! 

Een grandioze eerste nacht in Chipiona! Wat een verademing na Zafra! 

In de vroege ochtend wakker worden van vrolijk kwetterende vogels en het geruis van de zee… en de opkomende zon…wat wil je nog meer. Ik ga als 1e met Sam naar buiten, hij vind het heerlijk op het strand en bij de jachthaven

Wat een geluiden bij de jachthaven, erg interessant!

Daarna ga ik met Leo op pad. Met Leo kan ik iets verder looen en ga na het strand naar de andere kant van de jachthaven, waar een nieuwe camperplaats gecreerd is. Opeens neemt Leo een spurt achter een vogel ( of was het een kat) aan… en lig ik languit op de grond. Leo snapt er niks van en rent paniekerig huilend rondjes om mij heen. Ik probeer hem gerust te stellen en ook te staan, oei dat lukt niet. Na een tijdje proberen kom ik geen stap verder. Gelukkig mn phone mee… Mart wakker gebeld of hij mij en Leo op kan halen. In camper gelijk arnica gel erop… koelen! Maar t ei op mn enkel wordt steeds groter. Om de hoek van de cp zit een eerstehulp post. Dus daar naartoe. Na uuuuren wachten onderzoekt arts me, ontsmet mn knie en handen. Wil me een tetanusprik geven 😦 daar zit t probleempje niet. T is mn enkel! Oke dat onderzocht..ze vermoed een breuk,  en gelijk doorgestuurd naar ziekenhuis San Lucar . Ambulance? Nou ik heb al zoveel horror verhalen over verzekeringen en kosten gehoord, dus bel Mart en die brengt me. In san Lucar staat gelijk een team klaar, rontgen dokter, gebroken enkel en  gipskamer. Spuitjes om trombose tegen te gaan en over 10 dagen controle. T duizelt me even

Maar gelukkig schijnt de zon!

Een uitdaging om camper in en uit te komen… van Marjolijn krijg ik n adres waar krukken gehaald kunnen. Lieverd Mart haalt ze in mn Favo kleur Caribische zee/turqoise 🙃 

Onze planning? Geen flauw idee… even n nachtje over slapen..welterusten!

Via Sevilla naar Chipiona

Al vroeg in de ochtend gaan we op pad, allereerst naar Sevilla Airport waar onze luxe auto staat. Een mooie route, zien veel grote vogels! Prachtig!  Dat doet goed. Ook op de airport gaat het goed, het overschrijden van de maand  parkeren valt mee! Omdat ik het niet zo prettig vind om alleendoor t drukke Sevilla te moeten rijden, heeft Mart n mooie route buitenom uitgestippeld! Naar Chipiona ! Een van mn favo plekken 🙂 . De route is werkelijk mooi! En we komen vlot en zonder files in Chipiona aan 😊 heerlijk met de hondjes op t strand banjeren


Na Palencia komt Zafra.

Na Palencia rijden we weer richting Sevilla. Het is nog een behoorlijk eind dus n extra overnachtingsstop nodig. De cp in caseres zit bomvol dus rijden we nog een stukje door, komen uiteindelijk via nkc app uit bij Zafra. Een nette cp met voorzieningen op het terrein van een oude drukkerij. Buurtjes van Palencia komen even later ook aan  ze hebben wat problrmen met sateliet..dus Mart gaat t dak op.  Even later is er beeld, 3 andere camperaars gaan zich ertegenaan bemoeien.. een losse satelietschotel wordt buiten gezet… Mart gelooft t wel en taait af. Even later… geen beeld meer… tja …winkels zijn dicht. Tegenover de cp is een tasquita waar we iets gaan eten. 

In de nacht is het bij de co een hoop kabaal, zwaar vrachtverkeer dendert langs en ik doe geen oog dicht, alweer niet .. mn humeur daalt tot mineur. Dit is geen plek voor mij. Blij dat we in ochtend na een wandeling met de hondjes we weer op weg kunnen gaan.  

Ze hebben elk een eigen matras… die bank vinden prettiger